Alimenty dla małżonka
Sąd bierze pod uwagę 3 kluczowe pytania, gdy decyduje, czy Ty lub Twój małżonek powinniście otrzymywać alimenty. Jak długo byliście małżeństwem? Czy któreś z Was ich potrzebuje? I czy którekolwiek z Was może sobie pozwolić na ich płacenie?
Alimenty to pieniądze, które jeden ze współmałżonków płaci drugiemu po podjęciu decyzji o zakończeniu małżeństwa.
To to samo, co w innych stanach nazywa się „alimentami” lub „utrzymaniem”. Ma to pomóc ci stanąć na nogi i utrzymać standard życia, do którego byłeś przyzwyczajony w czasie trwania małżeństwa. Będzie to ważne, jeśli nie możesz sobie pozwolić na utrzymanie siebie lub swoich dzieci bez dochodów współmałżonka.
Jeśli uważasz, że należy Ci się alimenty, ale nie możesz dojść z małżonkiem do porozumienia w sprawie szczegółów, skontaktuj się z prawnikiem, który Ci pomoże.
Podobnie jak wiele innych kwestii, które muszą zostać rozwiązane po zakończeniu małżeństwa, alimenty dla małżonka to coś, co możesz określić w dokumentach rozwodowych lub poprosić o tymczasowe nakazy rozwodowe . Możesz również zalecić konkretną kwotę podczas rozprawy rozwodowej.
Sąd będzie musiał podpisać się pod każdym porozumieniem, które wymyślisz. Więc będziesz musiał przedstawić dobre powody, aby poprzeć swoje roszczenie o alimenty na małżonka.
Jeśli Ty i Twój małżonek nie możecie dojść do porozumienia w sprawie rozwiązania, sąd zadecyduje, co jest sprawiedliwe dla was obojga.
Sąd musi rozważyć szereg kwestii. Trzy kluczowe pytania, które należy wziąć pod uwagę przy ustalaniu wysokości alimentów dla małżonka, to:
- Jak długo trwało małżeństwo?
- Czy Twój małżonek może sobie pozwolić na zapłatę tej kwoty?
- Jak bardzo potrzebujesz tego, aby żyć tak wygodnie, jak żyłeś będąc żonaty?
Gdy sąd podejmuje decyzję o alimentach dla małżonka, będzie ona obejmować kwotę pieniędzy, którą Ty lub Twój małżonek będziecie płacić i przez jak długi czas. Na przykład 200 dolarów miesięcznie przez 2 lata, 500 dolarów miesięcznie przez rok itd.
Sąd przeanalizuje fakty i wyda orzeczenie, które będzie „sprawiedliwe i słuszne” dla obojga małżonków, biorąc pod uwagę długość małżeństwa, potrzeby małżonka, który otrzymuje alimenty, oraz zdolność płatniczą drugiego małżonka.